آشنایی با صنعت برق (بخش سوم و آخر)
سال ۱۳۵۳ – تغییر نام وزارت آب و برق به وزارت نیرو
با توجه به اینکه نهادها و سازمان های مختلفی دست اندرکار مقوله انرژی درکشور بودند و هماهنگی بین آن‌ها ضروری می‌نمود، به موجب لایحه قانونی مصوب ۲۸ / ۱۱ / ۱۳۵۳ با محول شدن برنامه ریزی جامع فعالیت های مربوط به انرژی کشور، نام وزارت آب و برق به وزارت نیرو تغییرکرد.
سال ۱۳۵۷ – انقلاب اسلامی و صنعت برق
با پیروزی انقلاب اسلامی، بازنگری اساسی در خط مشی های صنعت برق و هماهنگ ساختن آن‌ها با هدف های عالی انقلاب ضرورت یافت. عنایت به مفهوم خودکفایی، سرمایه گذاری درکارخانه‌های تولید کننده تجهیزات مورد نیاز صنعت برق، کوتاه کردن دست مشاوران و پیمانکاران خارجی و توجه به بهره گیری بهینه ازتوانایی های داخلی، صنعت برق را در راستای تازه‌ای قرارداد، فراهم کردن امکانات استفاده گسترده از انرژی برق برای توسعه اقتصادی، اجتماعی و رفع محرومیت ها، افق های جدیدی را فراروی مسئولان صنعت قرار داد.
سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۷ – صنعت برق در دوران جنگ تحمیلی
در این سال‌ها که هشت سال آن مقارن با جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران بود. صنعت برق ایران خود را موظف می‌دید که علاوه بر نگهداری و بهره برداری از تاسیسات موجود خود برای حمایت ازمردم و دفاع از پشت جبهه، توسعه‌های لازم را نیز چه در امر تولید و انتقال و چه در جهت توزیع و خدمت رسانی به مشترکان انجام دهد. برق رسانی به روستا‌ها که تا پایان سال ۱۳۵۷ در ۴۲۳۷ روستاهای نزدیک شهر‌ها تحقق یافته بود به صورت یکی از محورهای اساسی فعالیت های صنعت برق درآمد به طوری که درطی دوران جنگ تحمیلی، علی رغم همه دشواری‌ها، سالانه به طور متوسط بیش از ۱۸۰۰ روستا برق دار گردید و بدین ترتیب در انتهای سال ۱۳۶۷ تعداد روستاهای برقدار کشور از ۴۳۲۷ روستا به ۲۲۵۴۱ روستا رسیده بود درسالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و درطی دوران جنگ تحمیلی، با وجود همه مشکلات ناشی ازجنگ، صنعت برق به رشد همه جانبه خود ادامه داد.
تاریخچه صنعت برق از سال ۱۳۶۸ تا کنون
با پایان گرفتن جنگ تحمیلی، ابتدا ترمیم خسارت ها و خرابی های دوران جنگ در کانون توجه مدیران و مسئولان صنعت برق قرار گرفت. به عنوان مثال، بررسی‌ها نشان می‌داد که از قدرت نصب شده کشور، معادل ۲۲۱۰ مگاوات در اثر آسیب های جنگ از مدار خارج شده است. با احتساب تاسیسات انتقال نیرو و سایر تجهیزات می توان تصور کرد که بازسازی ویرانه‌های بازمانده از جنگ چه کوشش و تلاش عظیمی را طلب می‌کرده است. ترمیم خسارت‌ها که از نیمه دوم سال ۱۳۶۷ آغاز شده بود با سه سال کار شبانه روزی به انجام رسید و تا پایان سال ۱۳۷۰ واحد‌ها و تاسیسات آسیب دیده مجددا در مدار قرار گرفتند.
پس از پایان جنگ، فعالیت های صنعت برق که تا آن زمان از دشواری های روز به روز جنگ تاثیر منفی می‌گرفت، سامانمندی بیشتری یافت و همگام با دو برنامه اول و دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به پیشرفت مقایسه ارقام مهم عملکرد صنعت برق در پایان سال ۱۳۷۶ که نه سال از طول برنامه‌های اول و دوم گذشته و دو سال به پایان برنامه دوم مانده بوده است با ارقام مربوط به ابتدای برنامه، جهش صنعت برق را آشکار می سازد.
آموزش این نیرو‌ها برای ارتقاء کیفیت و شکوفا ساختن استعداد‌های خدادادی آن‌ها، همچنین سازماندهی نیرو ها در جهتی که هدف های کمی و کیفی برنامه‌ها رابرآورده سازد و هیچ یک از هدف های صنعت برق، از تامین برق برای مصرف کنندگان گرفته تا بهبود بخشیدن به کیفیت خدمات و جلب رضایت مشترکان، کوشش در راه رسیدن به خود کفایی و ورود در بازارهای بین المللی و رقابت جهانی تحت الشعاع دیگری قرار نگیرد، همواره مورد توجه برنامه ریزان و مدیران صنعت بوده است.
درنتیجه این کوشش‌ها، صنعت برق توانسته است با موفقیت بحران های دوران جنگ و پس از جنگ را پشت سر بگذارد و از لحاظ بین المللی نیز در جایگاهی در خور قرار گیرد. به طوری که بر اساس آمارهای سازمان ملل متحد، در سال ۱۹۹۵ میلادی (۱۳۷۴ شمسی) ایران از نظر ابعاد صنعت برق در بین کشورهای خاورمیانه و غرب آسیا در مقام نخست قرار گرفت و در سطح جهانی نیز به مقام مقایسه بیست و یکم دست یافت.
