HSE ایمنی و بهداشت محیط کار ۲

تعریف ایمنی : ایمنی عبارت از علم و هنر پیشگیری از حادثه و عوامل ایجاد حادثه است.

فرهنگ ایمنی safety culture : فرهنگ ایمنی محصول ارزش ها، گرایش ها، ادراکات، صلاحیت ها و الگو های رفتاری فردی و گروهی کارکنان است، که بوسیله آن میزان تبعیت کارکنان از سبک و شیوه مدیریت ایمنی و بهداشت سازمان مشخص می گردد. امروزه ۳ دیدگاه درباره فرهنگ ایمنی بیان می شود:

۱٫دیدگاه سخت افزاری: تا چند دهه قبل دانشمندان برای کنترل زیان و کاهش آمار حوادث معتقد بودند که باید موانع و حفاظت های بیشتری را برای دستگاه ها ساخت و یا ابزار و ماشین آلات ایمن تری را بوجود آورد ولی باز هم آمار حوادث صنعتی پایین نیامد!

۲٫دیدگاه نرم افزاری: در این دیدگاه کنترل حوادث، کاهش ضایعات، آموزش بهتر تهیه رویه ها procedure، خط مشی ها، برنامه ریزی، مورد توجه قرار گرفت ولی باز هم تاثیر چشمگیری در کاهش آمار حوادث نداشت

۳٫دیدگاه زیست افزاری: در این دیدگاه انسان به عنوان عامل اصلی و تاثیر گذار بر حوادث مورد توجه محققین قرار گفت پژوهشگران روی سیستم های ایمنی – ایمنی فرآیند و مدیریت های نوین ایمنی کار کردند تا بلکه بتوانند از احتمال و شدت بروز حوادث بکاهند. با توجه به این که انسان موجود پیچیده از لحاظ روانی و رفتاریست هنوز نکات مبهم زیادی وجود دارد که در مورد اثر بخشی این روش را قضاوت سخت کرده است.

آموزش ایمنی :

یکی از عوامل کلیدی در ایمنی و بهداشت محیط کار، آموزش ایمنی است. به منظور اداره یک برنامه موفق شرکت کنندگان باید در رابطه با مفاهیم، وظایف و مسؤلیت های مناسب مرتبط با ایمنی سیستم و ایمنی و بهداشت محیط کار آموزش ببینند. آموزش ویژه ای برای مدیریت، اعضای گروه کاری ایمنی، بازرسان، کنترل کنندگان، تکنسین ها، مهندسان و همه کسانی که در هدایت این برنامه فعالیت دارند، مورد نیاز است. اولین گام آماده سازی برای آموزش یک گروه، اجرای آنالیز نیازهای آموزشی است.

اصول ایمنی

ایمنی یک کارگاه به موارد ذیل بستگی دارد:

– محل کار ایمن: محل کار ایمن از ورودی و خروجی های مطمئن برخوردار است. ساختمان ها و تاسیسات دارای مقاومت کافی در مقابل شرایط معمول و غیر معمول و اضطراری مثل زلزله، سریل و غیره می باشند. راه اندازی، بهره برداری و متوقف کردن دستگاه ها و تاسیسات به گونه ای است که برای سلامت افراد و محیط زیست خطری ندارد.

– تناسب توانایی ها و لیاقت کارکنان با وظائف محوله: علاوه برآنکه لازم است کارکنان از نظر فیزیکی و ذهنی توانایی انجام امور روزمره و برخورد با حوادث احتمالی را داشته باشند بایستی به طور مداوم تحت آموزش های توجیهی شغلی قرار گیرند.

– نظارت و ممیزی مداوم سیستم های ایمنی: اگرچه رعایت مسائل ایمنی در طراحی های اولیه از اهمیت بالایی برخوردار است و اگر طرحی ذاتا ایمن نباشد برای ایمن کردن آن باید چندین برابر هزینه کرد ولی رعایت این اصول در طراحی اولیه کفایت نمی کند و در تمامی مراحل اجرا تا انتها باید مسائل ایمنی پیاده شود.

– مطالعات پژوهشی در مورد اتفاقات و حوادث: در پی هر حادثه و خسارت پیش از آن که به فکر پیدا کردن مقصرین و اعمال مجازات باشیم باید در اندیشه یافتن و رفع نقاط ضعف سیستم بود تا بتوان از تکرار حادثه جلوگیری نمود.

– مشارکت کارکنان و ایجاد انگیزه در کل سیستم: ایمنی تنها در صورتی قابل حصول است که علاوه بر ایجاد محل کار ایمن، تدارک سیستم های ایمنی همه نیروها از آگاهی و انگیزه کافی برای رعایت اصول ایمنی برخوردار باشند. بسیاری از حوادث براثر غفلت یک نفر اتفاق می افتند اگر چه همگی در عواقب وخیم آن سهیم اند.

 

برخی از خطرات و مخاطرات مهم ایمنی و بهداشت شغلی

الف ) سقوط اشیاء

ب ) سقوط افراد

ج ) تشعشعات خطرناک ( نظیر رادیوگرافی )

د ) آلودگی محیط کار ، رستوران ها و دستشویی ها

ه ) برق گرفتگی

و ) آتش سوزی

ز ) بلایای طبیعی

ح ) کار با ماشین آلات خطرناک نظیر پرسها، اره ها و ماشین کاری

ط ) مواد خطرناک و سمی اعم از مایع، گاز و جامد

ی ) حمل و نقل افراد و اشیاء

 

اصول ایمنی و بهداشت حرفه ای

۱٫ ارتقاء و حفظ بالاترین درجه از سلامت جسمی، روحی، اجتماعی شاغلین در کلیه مشاغل

۲٫ مراقبت از شاغلینی که سلامت آنان در معرض خطرات ناشی از شرایط کار است

۳٫ مراقبت از شاغلینی که عوام زیان آور، سلامت آنان را در محیط کار تهدید می کند

اوّلین قدم در عملیّات اجرائی ایمنی و بهداشت محیط کار و بهداشت حرفه ای، شناسایی است و از مراحل مختلفی تشکیل می گردد. طی یک بازدید کلی و مقدماتی می توان منابع خطر و مزاحم را تعیین کرد و شدت خطر را تخمین زد و افرادی که در معرض خطر هستند را جدا کرد و با انجام این مراحل خصوصیات کلی کار و محیط کار شناسایی می شود. مواد اوّلیه، مواد بینابینی، و تولید نهایی شناسایی و بر حسب کار، مواد و تجهیزات بکار گرفته شده، منابع احتمالی خطر تعیین و متعاقبا با در نظر گرفتن شدّت خطر، افراد در معرض، نوع کار اولویت بندی شده و مقدمات اجرائی مرحله بعدی، که اندازه گیری است فراهم می شود. گام بعدی پس از مرحله شناسایی، تعیین حدود نسبی عام زیان آور است. بدین منظور ممکن است کارشناس بهداشت حرفه ای با استفاده از تجربیات خود عمل نماید و یا با استفاده از وسائل ساده ای مانند Detector tube نوع آلودگی های شیمیایی و حدود نسبی آنها تعیین می گردد و اقدام بعدی، تعیین و فراهم کردن ابزار و روش عملی تعیین میزان آلودگی می باشد. اندازه گیری معمولا به دو صورت محیطی و بیولوژیک صورت می گیرد که هر یک به نوبه خود به اشکال مختلف به مورد اجرا در می آید. اعداد حاصل از اندازه گیری های محیطی و بیولوژیک به تنهایی وبه صورت مجرد معنی و مفهومی ندارد و باید که آنها را با میزان ها، مورد تفسیر و تجزیه و تحلیل قررار داد. برهمین اساس استانداردهای بهداشت حرفه ای مطرح می گردد. وجود هر عام به اصطلاح زیان آور در هر اندازه و مقدار برای سلامت افراد در معرض، خطرناک و زیان آور نخواهد بود مگر آنکه میزان آن از حد تعیین شده استاندارد Threshold Li8mit Volume بیشتر باشد و آن مقداری است که اکثر افراد معمولی می توانند به مدت ۸ ساعت در روز و ۴۰ ساعت در هفته برای سال ها بدون نگرانی در معرض آن قرار گیرند..

 

 

danialsafety.com