HSE ایمنی و بهداشت محیط کار 2

تعريف ایمنی : ايمني عبارت از علم و هنر پيشگيری از حادثه و عوامل ايجاد حادثه است.

فرهنگ ايمني safety culture : فرهنگ ايمني محصول ارزش ها، گرايش ها، ادراکات، صلاحيت ها و الگو های رفتاری فردی و گروهي کارکنان است، که بوسيله آن ميزان تبعيت کارکنان از سبک و شیوه مديريت ايمني و بهداشت سازمان مشخص مي گردد. امروزه ۳ ديدگاه درباره فرهنگ ايمني بيان مي شود:

۱٫ديدگاه سخت افزاری: تا چند دهه قبل دانشمندان براي كنترل زيان و كاهش آمار حوادث معتقد بودند كه بايد موانع و حفاظت هاي بيشتري را براي دستگاه ها ساخت و يا ابزار و ماشين آلات ايمن تري را بوجود آورد ولي باز هم آمار حوادث صنعتي پايين نيامد!

۲٫ديدگاه نرم افزاری: در اين ديدگاه كنترل حوادث، كاهش ضايعات، آموزش بهتر تهيه رويه ها procedure، خط مشي ها، برنامه ريزي، مورد توجه قرار گرفت ولي باز هم تاثير چشمگيري در كاهش آمار حوادث نداشت

۳٫ديدگاه زيست افزاری: در اين ديدگاه انسان به عنوان عامل اصلي و تاثير گذار بر حوادث مورد توجه محققين قرار گفت پژوهشگران روي سيستم هاي ايمني – ايمني فرآيند و مديريت هاي نوین ایمنی كار كردند تا بلکه بتوانند از احتمال و شدت بروز حوادث بکاهند. با توجه به اين كه انسان موجود پيچيده از لحاظ رواني و رفتاريست هنوز نکات مبهم زيادي وجود دارد كه در مورد اثر بخشي اين روش را قضاوت سخت کرده است.

آموزش ايمني :

يکي از عوامل كليدي در ایمنی و بهداشت محیط کار، آموزش ايمني است. به منظور اداره يك برنامه موفق شركت كنندگان بايد در رابطه با مفاهيم، وظايف و مسؤليت هاي مناسب مرتبط با ايمني سيستم و ایمنی و بهداشت محیط کار آموزش ببينند. آموزش ويژه اي براي مديريت، اعضاي گروه كاري ايمني، بازرسان، كنترل كنندگان، تکنسين ها، مهندسان و همه كساني كه در هدايت اين برنامه فعاليت دارند، مورد نياز است. اولين گام آماده سازي براي آموزش يك گروه، اجراي آناليز نيازهاي آموزشي است.

اصول ايمني

ايمني يك كارگاه به موارد ذيل بستگي دارد:

– محل كار ايمن: محل كار ايمن از ورودي و خروجي هاي مطمئن برخوردار است. ساختمان ها و تاسيسات داراي مقاومت كافي در مقابل شرايط معمول و غير معمول و اضطراري مثل زلزله، سريل و غيره مي باشند. راه اندازي، بهره برداري و متوقف كردن دستگاه ها و تاسيسات به گونه اي است كه براي سلامت افراد و محيط زيست خطري ندارد.

– تناسب توانايي ها و لياقت كاركنان با وظائف محوله: علاوه برآنکه لازم است كاركنان از نظر فيزيکي و ذهني توانايي انجام امور روزمره و برخورد با حوادث احتمالي را داشته باشند بايستي به طور مداوم تحت آموزش هاي توجيهي شغلي قرار گيرند.

– نظارت و مميزي مداوم سيستم هاي ايمني: اگرچه رعايت مسائل ايمني در طراحي هاي اوليه از اهميت بالايي برخوردار است و اگر طرحي ذاتا ايمن نباشد براي ايمن كردن آن بايد چندين برابر هزينه كرد ولي رعايت این اصول در طراحي اوليه كفايت نمي كند و در تمامي مراحل اجرا تا انتها بايد مسائل ايمني پياده شود.

– مطالعات پژوهشي در مورد اتفاقات و حوادث: در پي هر حادثه و خسارت پيش از آن که به فکر پيدا كردن مقصرين و اعمال مجازات باشيم بايد در انديشه يافتن و رفع نقاط ضعف سيستم بود تا بتوان از تکرار حادثه جلوگيري نمود.

– مشاركت كاركنان و ايجاد انگيزه در كل سيستم: ايمني تنها در صورتي قابل حصول است كه علاوه بر ايجاد محل كار ايمن، تدارک سيستم هاي ايمني همه نيروها از آگاهي و انگيزه كافي براي رعايت اصول ايمني برخوردار باشند. بسياري از حوادث براثر غفلت يک نفر اتفاق مي افتند اگر چه همگي در عواقب وخيم آن سهيم اند.

 

برخي از خطرات و مخاطرات مهم ايمني و بهداشت شغلي

الف ) سقوط اشياء

ب ) سقوط افراد

ج ) تشعشعات خطرناک ( نظير راديوگرافي )

د ) آلودگي محيط كار ، رستوران ها و دستشويي ها

ه ) برق گرفتگي

و ) آتش سوزي

ز ) بلاياي طبيعي

ح ) كار با ماشين آلات خطرناک نظير پرسها، اره ها و ماشين كاري

ط ) مواد خطرناک و سمي اعم از مايع، گاز و جامد

ي ) حمل و نقل افراد و اشياء

 

اصول ايمني و بهداشت حرفه اي

۱٫ ارتقاء و حفظ بالاترين درجه از سلامت جسمي، روحي، اجتماعي شاغلين در كليه مشاغل

۲٫ مراقبت از شاغليني كه سلامت آنان در معرض خطرات ناشي از شرايط كار است

۳٫ مراقبت از شاغليني كه عوام زيان آور، سلامت آنان را در محيط كار تهديد مي كند

اوّلين قدم در عمليّات اجرائي ایمنی و بهداشت محیط کار و بهداشت حرفه اي، شناسايي است و از مراحل مختلفي تشکیل مي گردد. طي يك بازديد کلی و مقدماتی می توان منابع خطر و مزاحم را تعیین کرد و شدت خطر را تخمين زد و افرادی که در معرض خطر هستند را جدا کرد و با انجام اين مراحل خصوصيات كلي كار و محيط كار شناسايي مي شود. مواد اوّليه، مواد بينابيني، و توليد نهايي شناسايي و بر حسب كار، مواد و تجهيزات بکار گرفته شده، منابع احتمالي خطر تعيين و متعاقبا با در نظر گرفتن شدّت خطر، افراد در معرض، نوع كار اولويت بندي شده و مقدمات اجرائي مرحله بعدي، كه اندازه گيري است فراهم مي شود. گام بعدي پس از مرحله شناسايي، تعيين حدود نسبي عام زيان آور است. بدين منظور ممکن است كارشناس بهداشت حرفه اي با استفاده از تجربيات خود عمل نمايد و يا با استفاده از وسائل ساده اي مانند Detector tube نوع آلودگي هاي شيميايي و حدود نسبي آنها تعيين مي گردد و اقدام بعدي، تعيين و فراهم كردن ابزار و روش عملي تعيين ميزان آلودگي مي باشد. اندازه گيري معمولا به دو صورت محيطي و بيولوژيك صورت مي گيرد كه هر يك به نوبه خود به اشکال مختلف به مورد اجرا در مي آيد. اعداد حاصل از اندازه گيري هاي محيطي و بيولوژيك به تنهايي وبه صورت مجرد معني و مفهومي ندارد و بايد كه آنها را با ميزان ها، مورد تفسير و تجزيه و تحليل قررار داد. برهمين اساس استانداردهاي بهداشت حرفه اي مطرح مي گردد. وجود هر عام به اصطلاح زيان آور در هر اندازه و مقدار براي سلامت افراد در معرض، خطرناک و زيان آور نخواهد بود مگر آنکه ميزان آن از حد تعيين شده استاندارد Threshold Li8mit Volume بيشتر باشد و آن مقداري است که اکثر افراد معمولي مي توانند به مدت ۸ ساعت در روز و ۴۰ ساعت در هفته برای سال ها بدون نگراني در معرض آن قرار گيرند..

 

 

danialsafety.com